استفاده از فناوری جذب و ذخیره کربن برای تولید انرژی

به گزارش ویکی تک پلاس، در شرایط کنونی که ایران با چالش جدی کمبود انرژی برق، رشد سریع تقاضای صنعتی و افزایش مصرف خانگی مواجه است، بهره‌گیری از فناوری‌های نوین در حوزه مدیریت انرژی بیش از هر زمان دیگری به یک ضرورت راهبردی بدل شده است. یکی از فناوری‌های کلیدی که در سطح جهانی به عنوان ابزاری برای گذار انرژی و کاهش انتشار آلاینده‌ها مطرح است، «جذب و ذخیره کربن» (Carbon Capture and Sequestration – CCS) نام دارد. این فناوری با جداسازی و ذخیره‌سازی دی‌اکسیدکربن تولید شده از نیروگاه‌ها و صنایع پرمصرف، نه تنها امکان کاهش معنادار انتشار گازهای گلخانه‌ای را فراهم می‌آورد بلکه شرایط را برای استمرار بهره‌برداری از منابع فسیلی در یک چارچوب کنترل‌شده و پایدار فراهم می‌سازد.

اهمیت این موضوع برای ایران، به دلیل وابستگی ساختار تولید برق کشور به سوخت‌های فسیلی، محدودیت توان شبکه ملی برق و همچنین فشار در حوزه حفظ محیط زیست، دوچندان است. بررسی ابعاد فنی، اقتصادی، زیست‌محیطی و حتی دیپلماسی انرژی مرتبط با این فناوری نشان می‌دهد که جذب و ذخیره کربن می‌تواند به عنوان یک ابزار مکمل در استراتژی کلان تأمین انرژی کشور، کاهش شدت انتشار آلاینده‌ها و ارتقای جایگاه ایران در تحولات آینده انرژی جهانی نقش‌آفرین باشد.

ماهیت و سازوکار جذب و ذخیره کربن

جذب و ذخیره کربن به مجموعه‌ای از فرایندهای پیچیده اطلاق می‌شود که هدف اصلی آن جداسازی، فشرده‌سازی و انتقال دی‌اکسیدکربن تولیدشده از فعالیت‌های صنعتی یا نیروگاهی به مکان‌های ایمن برای ذخیره‌سازی بلندمدت است. در این فناوری، دی‌اکسیدکربن در سه مرحله اصلی قابل جذب است:

• در مرحله پیش‌احتراق که بیشتر در نیروگاه‌های گازی به‌کار می‌رود و شامل تبدیل سوخت‌های فسیلی به گاز سنتز و سپس جداسازی کربن از هیدروژن است؛
• در مرحله پس‌احتراق که دی‌اکسیدکربن پس از احتراق سوخت از گازهای خروجی دودکش جدا می‌شود؛
• و در احتراق با اکسیژن خالص که با استفاده از اکسیژن به‌جای هوا در فرآیند احتراق، غلظت بالای دی‌اکسیدکربن در محصولات احتراق امکان جداسازی آسان‌تر را فراهم می‌آورد.

هر یک از این روش‌ها بسته به نوع صنعت، ساختار نیروگاه و میزان انتشار، مزایا و محدودیت‌های خاص خود را دارند. پس از جداسازی، دی‌اکسیدکربن یا در سازندهای زمین‌شناختی همچون آکوئیفرهای شور و میادین نفت و گاز متروکه تحت فشار تزریق می‌شود و یا در قالب فناوری «جذب، استفاده و ذخیره کربن» به چرخه اقتصادی بازمی‌گردد؛ به‌گونه‌ای که می‌تواند به تولید سوخت‌های سنتتیک، مواد شیمیایی، پلاستیک‌ها و حتی مصالح ساختمانی مقاوم‌تر تبدیل شود. این دو مسیر، یعنی ذخیره‌سازی و استفاده، مکمل یکدیگر هستند و می‌توانند هم‌زمان به کاهش بار زیست‌محیطی و ایجاد ارزش افزوده اقتصادی برای صنایع کمک کنند.

گزینه‌های ذخیره‌سازی و استفاده

ذخیره‌سازی زمین‌شناختی، به‌ویژه در آکوئیفرهای شور عمیق، سازندهای رسوبی متراکم یا مخازن نفت و گاز تخلیه‌شده، یکی از مطمئن‌ترین و متداول‌ترین گزینه‌ها برای به دام انداختن بلندمدت دی‌اکسیدکربن به شمار می‌رود. این سازندها به دلیل عمق بالا، فشار هیدروستاتیک زیاد و ویژگی‌های سنگ‌شناختی نظیر لایه‌های پوششی غیرقابل نفوذ، شرایط مناسبی برای حبس طولانی‌مدت کربن فراهم می‌کنند. تجربه‌های بین‌المللی، از جمله پروژه اسلیپنر در نروژ و گورگون در استرالیا، نشان داده است که در صورت طراحی مناسب، احتمال نشت در این سامانه‌ها بسیار محدود است.

با این حال، پایش مداوم، استفاده از حسگرهای لرزه‌ای، ابزارهای ژئوفیزیکی و مدل‌سازی رایانه‌ای برای پیش‌بینی رفتار مخزن، همچنان ضرورت دارد و هزینه‌های قابل توجهی بر پروژه تحمیل می‌کند. از سوی دیگر، استفاده از دی‌اکسیدکربن در مسیرهای ارزش‌افزا نظیر تولید سوخت‌های مصنوعی، مواد شیمیایی پایه، پلیمرها یا به‌کارگیری در فرایند بازیافت نفت (EOR) به عنوان گزینه‌ای مکمل مطرح است. هرچند این شیوه به دلیل استمرار وابستگی به سوخت‌های فسیلی و تشویق به افزایش استخراج نفت خام مورد مناقشه است، اما در کوتاه‌مدت می‌تواند به تأمین بخشی از هزینه‌های بالای پروژه‌های جذب و ذخیره کربن کمک کرده و انگیزه اقتصادی لازم برای سرمایه‌گذاران را فراهم سازد.

منافع و کاربردهای راهبردی

فناوری جذب و ذخیره کربن نقشی کلیدی در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بخش‌هایی چون صنایع فولاد، سیمان، پتروشیمی و حتی صنایع انرژی‌بر دیگر نظیر آلومینیوم و کاغذ ایفا می‌کند؛ صنایعی که در ایران نیز سهم بالایی در مصرف انرژی و انتشار آلاینده‌ها دارند و جایگزینی آن‌ها با منابع تجدیدپذیر در کوتاه‌مدت عملاً امکان‌پذیر نیست. در واقع، بدون به‌کارگیری فناوری جذب و ذخیره کربن تحقق اهداف کاهش انتشار در این بخش‌ها دشوار و پرهزینه خواهد بود.

از سوی دیگر، توسعه این فناوری می‌تواند در تولید هیدروژن آبی حاصل از ترکیب گاز طبیعی با فناوری جذب و ذخیره کربن جایگاهی محوری داشته باشد و ایران را در زنجیره ارزش جهانی انرژی‌های پاک و بازارهای نوظهور هیدروژن وارد نماید. این مسئله نه تنها جنبه زیست‌محیطی دارد بلکه به‌عنوان فرصتی اقتصادی و ژئوپلیتیکی نیز مطرح است، زیرا کشورهای پیشرو به سمت واردات هیدروژن کم‌کربن حرکت کرده‌اند. همچنین، اهمیت این موضوع برای ایران در شرایطی که شبکه برق کشور توان پاسخ‌گویی کامل به نیازهای صنعتی و خانگی را ندارد و گذار سریع به انرژی‌های تجدیدپذیر به دلیل محدودیت‌های زیرساختی و مالی دشوار است، دوچندان می‌شود. از همین روی، فناوری جذب و ذخیره کربن می‌تواند به‌عنوان پلی میان وابستگی کنونی به سوخت‌های فسیلی و آینده مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر عمل کند و هم‌زمان سهم ایران را در گذار جهانی انرژی ارتقا دهد.

چالش‌ها و محدودیت‌ها

با وجود مزایای بی شمار ذکر شده، فناوری جذب و ذخیره کربن همچنان با چالش‌های چندوجهی و قابل توجهی روبه‌رو است. نخست، هزینه‌های سرمایه‌گذاری اولیه در این حوزه بسیار بالا بوده و اجرای پروژه‌ها مستلزم تجهیزات پیشرفته، فناوری‌های نوین جداسازی و ذخیره‌سازی و ایجاد زیرساخت‌های تخصصی برای انتقال دی‌اکسیدکربن است. دوم، نیاز به شبکه‌های انتقال و ذخیره‌سازی پیشرفته، شامل خطوط لوله مقاوم در برابر فشار و خوردگی و ایستگاه‌های فشرده‌سازی، یکی از موانع اساسی در این زمینه محسوب می‌شود. سوم، ریسک‌های زیست‌محیطی همچون احتمال نشت کربن، تغییرات فشار زیرسطحی یا تأثیرات لرزه‌ای احتمالی، همچنان به عنوان نگرانی‌های عمده مطرح هستند که ضرورت پایش مداوم و هزینه‌بر را ایجاب می‌کنند.

همچنین تجربه‌های بین‌المللی از جمله پروژه‌های اسلیپنر نروژ و پترا نوا در آمریکا نشان می‌دهد که موفقیت پروژه‌های جذب و ذخیره کربن نیازمند حمایت‌های قوی سیاستی، مشوق‌های مالی پایدار، چارچوب‌های قانونی شفاف و نظام‌های پایش بلندمدت است. از همین روی، در جمهوری اسلامی ایران نیز توسعه این فناوری بدون تدوین چارچوب‌های حقوقی مشخص، جذب سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، ایجاد همکاری‌های فناورانه با مراکز علمی و صنعتی و تأمین منابع مالی پایدار، دشوار و پرریسک خواهد بود.

جمع‌بندی

در شرایطی که ایران با بحران تأمین برق و فشارهای زیست‌محیطی ناشی از وابستگی شدید به سوخت‌های فسیلی مواجه است، بهره‌گیری از فناوری جذب و ذخیره کربن می‌تواند بخشی از پاسخ عملی به این چالش‌ها باشد. این فناوری نه تنها امکان تداوم بهره‌برداری از نیروگاه‌های موجود را با سطح انتشار آلاینده به‌مراتب کمتر فراهم می‌سازد، بلکه با فراهم نمودن زمینه تولید هیدروژن آبی و مشارکت در زنجیره فناوری‌های نوین انرژی، جایگاه ایران را در تحولات آینده انرژی تقویت می‌کند.

در نهایت، می‌توان نتیجه گرفت که تحقق چنین چشم‌اندازی مستلزم آن است که سیاست‌گذاران با طراحی سیاست‌های حمایتی پایدار، تدوین چارچوب‌های قانونی روشن، ارائه مشوق‌های مالی و جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، بستر لازم برای اجرای پروژه‌های پایلوت و سپس گسترش صنعتی جذب و ذخیره کربن را ایجاد کنند. افزون بر این، ادغام این فناوری با برنامه‌های توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر و ارتقای بهره‌وری شبکه برق، می‌تواند راهبردی جامع برای مدیریت بحران انرژی و کاهش اثرات زیست‌محیطی کشور ترسیم کند؛ راهبردی که ایران را قادر می‌سازد در مسیر گذار به اقتصاد کم‌کربن نقش فعال و اثرگذار ایفا کند.

حضور شرکت‌های نوآور در نمایشگاه معدن ۱۴۰۴

به گزارش ویکی تک پلاس و به نقل از معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری، این نمایشگاه به‌عنوان بزرگ‌ترین رویداد سالیانه کشور در حوزه معدن از ۱۱ تا ۱۴ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران برگزار خواهد شد. بر اساس برنامه‌ریزی‌ها، شرکت‌های فناور و نوآور عضو پارک فناوری پردیس می‌توانند در قالب پاویون منطقه بین‌المللی نوآوری ایران به معرفی توانمندی‌ها و محصولات خود بپردازند.

از مهم‌ترین ویژگی‌های حضور در این پاویون می‌توان به بازدید مدیران شرکت‌های بزرگ معدنی کشور از غرفه‌ها، فراهم شدن امکان ارائه دستاوردها و محصولات فناورانه و ارائه راهکارهای نوآورانه برای حل مسائل صنعت معدن اشاره کرد.

مهلت ثبت‌نام برای حضور در پاویون منطقه بین‌المللی نوآوری ایران تا ۳۱ شهریورماه ۱۴۰۴ اعلام شده است. علاقه‌مندان می‌توانند برای کسب اطلاعات بیش‌تر با شماره ۰۹۰۲۶۹۴۰۲۸۷ تماس حاصل کنند.

ایران به‌عنوان یکی از غنی‌ترین کشورهای جهان از نظر منابع معدنی، با در اختیار داشتن حدود ۷ درصد ذخایر معدنی جهان و ۶۸ نوع ماده معدنی متنوع، از ظرفیت‌های کم‌نظیری در حوزه استخراج، فرآوری و صادرات برخوردار است.

حضور شرکت‌های فناور ایرانی در نمایشگاه ایران کانماین ۲۰۲۵ فرصتی ارزشمند برای معرفی نوآوری‌های بومی، جذب سرمایه‌گذاری، توسعه بازار داخلی و گسترش تعاملات بین‌المللی خواهد بود.

اهداف کمی تحقق شاخص‌های اقتصاد دانش‌بنیان بررسی شد

به گزارش ویکی تک پلاس و به نقل از معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری، پنجاه و ششمین جلسه کارگروه دائمی موضوع ماده (۳) آیین‌نامه داخلی شورای راهبری فناوری‌ها و تولیدات دانش‌بنیان، با حضور دکتر حسین افشین، معاون علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان رئیس‌جمهور و رئیس کارگروه، برگزار شد.

در این نشست، دستور جلسات مهمی در راستای پیشبرد اهداف اقتصاد دانش‌بنیان مورد بررسی قرار گرفت. یکی از محورهای اصلی این جلسه، ارائه گزارش دبیرخانه تخصصی اعتبار مالیاتی موضوع ماده ۱۱ قانون جهش تولید دانش‌بنیان بود. این گزارش، به تشریح سازوکارهای حمایتی و مالیاتی برای شرکت‌های دانش‌بنیان پرداخت.

علاوه بر این، پیشنهاد دبیرخانه شورا در خصوص تعیین اهداف کمی تحقق شاخص‌های اقتصاد دانش‌بنیان، مطابق با بند «ث» ماده (۳) آیین‌نامه اجرایی قانون حمایت از شرکت‌ها و مؤسسات دانش‌بنیان، به عنوان یکی دیگر از دستورات جلسه مورد رسیدگی قرار گرفت. این اقدام، گامی مهم در جهت سنجش و ارزیابی پیشرفت‌ها در این حوزه محسوب می‌شود.

هدف از برگزاری این جلسه، هم‌افزایی نهادهای مرتبط و رفع موانع قانونی و اجرایی، در جهت تقویت و تسریع رشد شرکت‌ها و مؤسسات دانش‌بنیان در کشور عنوان شده است.

۴۴۱ خط تولید دانش بنیان راه‌اندازی شد؛ حفظ یا ایجاد ۴۷ هزار فرصت شغلی

به گزارش ویکی تک پلاس و به نقل از صندوق نوآوری و شکوفایی، دکتر محمدصادق خیاطیان، رییس سابق صندوق نوآوری و شکوفایی در مراسم معارفه رئیس جدید صندوق ضمن تقدیر از تلاش‌های اعضای هیات عامل دور چهارم و همکاران صندوق گفت: در دوره ۲۸ ماهه هیات عامل دور چهارم، شاهد اتفاقات بسیار مهمی به‌ویژه در بُعد افزایش منابع صندوق بودیم و امروز این منابع بالغ بر ۲۱ همت است. صندوق تا پایان مرداد ۱۴۰۴ بیش از ۱۱۰ همت خدمات مالی ارائه کرده که ۷۱.۵ همت آن در دوره چهارم ارائه شد. همچنین ۴۲ درصد از کل خدمات صندوق از ابتدای تاسیس تاکنون، در یکسال نخست دولت چهاردهم محقق شد.

وی افزود: در این بازه زمانی، ۳۷۸ محصول جدید توسعه یافته، ۴۴۱ خط تولید راه‌اندازی شده، ۴۷ هزار فرصت شغلی حفظ یا ایجاد و ۲۱۰ همت رشد فروش شرکت‌های دانش‌بنیان محقق شد. همه این موفقیت‌ها، مرهون لطف خداوند و حمایت‌های رییس جمهور شهید بوده و با راهبری اعضای هیات عامل دور چهارم، همت همکاران پرتلاش صندوق، شرکت‌های دانش‌بنیان و فعالان زیست‌بوم این دستاوردها محقق شدند.

خیاطیان تصریح کرد: امروز بیش از گذشته باید از حوزه دانش‌بنیان حمایت کنیم، چراکه دانش‌بنیانی دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت است و برای حل مسائل کشور، توسعه صادرات و اشتغال نخبگان، باید توجه ویژه‌ای به این حوزه داشته باشیم.

تولید باتری‌های لیتیومی ایمن و پرظرفیت با الکترولیت نانویی

به گزارش ویکی تک پلاس و به نقل از ستاد نانو، استارت‌آپ ایرانی بتماف با تمرکز بر توسعه فناوری‌های نوین ذخیره‌سازی انرژی، گامی مهم در بهبود عملکرد و ایمنی باتری‌های لیتیومی برداشته است. این استارت‌آپ توانسته با بهره‌گیری از الکترولیت‌های جامد پلیمری حاوی نانوساختارهای فلز-آلی، راهکاری نوآورانه برای غلبه بر محدودیت‌های باتری‌های متداول یون لیتیوم ارائه دهد؛ راهکاری که می‌تواند آینده خودروهای برقی و دستگاه‌های قابل حمل را تحت تاثیر قرار دهد.

جهان امروز به سرعت در حال حرکت به سمت حمل‌ونقل پایدار و انرژی‌های پاک است. در این میان، باتری‌های یون لیتیوم به‌عنوان قلب تپنده وسایل نقلیه الکتریکی و تجهیزات الکترونیکی جایگاهی ویژه پیدا کرده‌اند. اگرچه این باتری‌ها به دلیل دانسیته انرژی بالاتر نسبت به همتایان خود توانسته‌اند بخش عمده‌ای از بازار جهانی را به خود اختصاص دهند، اما همچنان با مشکلاتی نظیر ایمنی پایین، زمان شارژ طولانی و محدودیت در چگالی انرژی روبه‌رو هستند. بتماف با درک این چالش‌ها، تمرکز خود را بر توسعه الکترولیت‌های جامدی گذاشته است که می‌توانند همزمان چندین ضعف کلیدی باتری‌های فعلی را برطرف کنند.

این استارت‌آپ با اتکا به توان تیم جوان و متخصص خود، موفق به تولید سلول‌های سکه‌ای آزمایشی شد که نشان دادند قابلیت رسانایی یونی بالاتر از ۳-۱۰ سیمنس بر سانتی‌متر را دارند. چنین سطحی از هدایت یونی، زمینه‌ساز تولید باتری‌هایی است که هم از نظر ایمنی و هم از نظر توان شارژ، بالاتر از نسل موجود خواهند بود. به بیان دیگر، فناوری پیشنهادی بتماف می‌تواند ظرفیت باتری‌ها را تا دو برابر افزایش داده و زمان شارژ را به کمتر از ۱۵ دقیقه کاهش دهد؛ مزیتی که تحقق آن در صنعت خودروهای برقی اهمیت زیادی دارد.

موفقیت‌های این استارت‌آپ در مرحله نمونه‌سازی اولیه ممکن شد. بتماف برای توسعه صنعتی و مقیاس‌پذیری این فناوری، نیازمند سرمایه‌گذاری بیشتر است و این تیم به‌طور دقیق مسیر رشد فناوری و تجاری‌سازی را ترسیم کرده و به دنبال جذب شریک تجاری با سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی هستند.

از مهم‌ترین برنامه‌های فعلی بتماف می‌توان به تکمیل فناوری و ثبت بین‌المللی اختراع (PCT) اشاره کرد. همچنین این استارت‌آپ مذاکراتی را با سرمایه‌گذاران خارجی آغاز کرده و در کنار آن، فروش دانش فنی خود را نیز در دستور کار قرار داده است. چنین رویکردی نشان می‌دهد که بتماف علاوه بر توسعه محصول، به‌دنبال ایجاد جایگاه علمی و اقتصادی پایدار در عرصه جهانی فناوری‌های نوین باتری است.

تیم اجرایی این استارت‌آپ متشکل از افراد متخصص و باانگیزه است. نرگس نوبخت به‌عنوان مدیر فنی و اجرایی پروژه و سید حامد ابوطالبی به‌عنوان همکار کلیدی، هسته اصلی فعالیت‌های تحقیق و توسعه بتماف را شکل می‌دهند. تلاش‌های این تیم با حمایت‌های ساختاری و مالی معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری و همچنین ستاد توسعه فناوری‌های نانو و میکرو همراه شده است؛ حمایتی که نشان‌دهنده اهمیت راهبردی این پروژه در سطح ملی است.

بتماف در چشم‌انداز خود دستیابی به باتری‌هایی را دنبال می‌کند که نه‌تنها کارایی و ظرفیت بیشتری داشته باشند، بلکه از منظر ایمنی نیز مطمئن‌تر باشند. این استارت‌آپ امیدوار است با تجاری‌سازی فناوری الکترولیت‌های جامد نانوساختار، ایران را به یکی از بازیگران اصلی زنجیره تأمین جهانی باتری‌های پیشرفته تبدیل کند.

آینده صنعت حمل‌ونقل و انرژی به فناوری‌هایی گره خورده است که بتوانند نیاز روزافزون بشر به انرژی مطمئن و پاک را پاسخ دهند. استارت‌آپ بتماف با نوآوری‌های خود در زمینه باتری‌های لیتیومی جامد، نه‌تنها می‌تواند به بخشی از این نیاز پاسخ دهد بلکه چشم‌انداز تازه‌ای از حضور ایران در بازار رقابتی فناوری‌های نوظهور ترسیم کند.

رونمایی از مرکز نوآوری خوراک آبزیان؛ تولید فناورانه محصولات پروتئینی

به گزارش ویکی تک پلاس، نشست خبری اولین رویداد و نمایشگاه نوآوری دام، طیور و آبزیان (اینوفارم) با حضور دکتر مصطفی قانعی، دبیر ستاد توسعه علوم و فناوری‌های زیستی و سلول‌های بنیادی، دکتر ارژنگ جوادی، دبیر ستاد توسعه غذا و کشاورزی معاونت علمی ریاست جمهوری، دکتر محمدعلی ابراهیمی، رئیس پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی، دکتر خمیس آبادی، رئیس مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور، دکتر محمد موافق قدیری، رئیس هیأت‌مدیره انجمن صنایع خوراک دام، طیور و آبزیان ایران و دکتر استیری، مدیرعامل یکی از هلدینگ‌های سرمایه‌گذاری، در محل معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برگزار شد.

مصطفی قانعی دبیر ستاد توسعه علوم و فناوری‌های زیستی و سلول‌های بنیادی در این نشست با اشاره به بررسی موضوع امنیت غذایی در سطح معاون اول رئیس‌جمهور، بیان کرد: پرداختن به امنیت غذایی با رویکرد فناورانه در این سطح، اتفاقی امیدوار کننده است.

به گفته وی، پیش‌تر، پاسخ‌ها به چنین مسائل اغلب سنتی و مقطعی بودند، اما امروز فرصتی برای بهره‌گیری از توان شرکت‌های دانش‌بنیان فراهم شده است.

قانعی افزود: برای عرضه مؤثر فناوری، لازم است بسترهایی فراهم شود که سرمایه‌گذاران با رغبت به آن ورود کنند. همچنین، فناوری باید در دسترس، مقرون‌به‌صرفه و عملیاتی باشد و از سوی دیگر، زمینه رشد شرکت‌های دانش‌بنیان را نیز فراهم کند.

قانعی با تأکید بر اهمیت تعامل میان حاکمیت، سرمایه‌گذاران و بخش دانش‌بنیان اظهار داشت: اگر بتوان این سه ضلع را هم‌افزا کرد، بسیاری از چالش‌ها قابل حل خواهد بود.

دبیر ستاد توسعه علوم و فناوری‌های زیستی و سلول‌های بنیادی افزود: در برخی کشورها، سهم زیست‌فناوری از تولید ناخالص ملی به ۱۰ درصد می‌رسد و در ایران نیز می‌توان با عملکرد مؤثر، سهم تعیین‌شده ۸ درصدی در برنامه توسعه را ارتقا داد.

وی «اینوفارم» را فراتر از یک نمایشگاه توصیف کرد و توضیح داد: این رویداد می‌تواند به ترسیم نقشه راهی برای نقش‌آفرینی اقتصاد دانش‌بنیان در صنعت دام، طیور و آبزیان منجر شود.

به گفته قانعی، اگر همه بازیگران این حوزه با زبان مشترک و اهداف واحد حرکت کنند، زمینه جذب حمایت‌های حاکمیتی و مشارکت سرمایه‌گذاران فراهم خواهد شد.

ارژنگ جوادی، دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان غذا و کشاورزی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در ادامه این نشست با اشاره به نقش حیاتی فناوری در کشاورزی گفت: اعتقاد ما بر این است که ستون دانش و فناوری، سقف امنیت غذایی را نگه داشته و همچنان خواهد داشت. با وجود همه محدودیت‌هایی که در منابع، ارتباطات، تجارت، اقلیم و انواع تنش‌های زیستی و غیرزیستی وجود دارد، این فناوری است که می‌تواند نجات‌بخش باشد؛ تجربه‌ای که بارها در کشورهای مختلف شاهد آن بوده‌ایم.

آبزیان منبع مهمی برای تأمین پروتئین ما محسوب می‌شوند

جوادی در ادامه به محور اصلی نشست پرداخت و عنوان کرد: موضوع اصلی این نشست و همایشی که پیرامون آن برگزار شده، حوزه آبزیان است؛ انتخابی بسیار هوشمندانه که جای تقدیر دارد. این حوزه چند ویژگی برجسته دارد. نخست، سهم قابل توجه آن در کنار دام و طیور به‌عنوان سه مؤلفه اصلی سبد غذایی کشور در تأمین پروتئین. آبزیان منبع مهمی برای تأمین پروتئین ما محسوب می‌شوند. این سهم بالا، بسته به شرایط، می‌تواند هم چالش‌زا و هم فرصت‌ساز باشد. در صورتی که فناوری به‌درستی در این حوزه به‌کار گرفته شود، می‌توان این ظرفیت را به فرصت تبدیل کرد؛ در غیر این صورت، با توجه به چالش‌هایی که در تأمین نهاده‌ها، خوراک دام، واکسن، دارو و سایر ملزومات داریم، ممکن است با مشکلات جدی روبه‌رو شویم.

وی ویژگی دوم این بخش را وابستگی بالا به نهاده‌ها و محصولات فناورانه دانست و بیان کرد: اثر فناوری در این حوزه کاملاً محسوس است. در مقایسه با سایر حوزه‌های کشاورزی نظیر زراعت یا باغداری، میزان اثرگذاری فناوری در حوزه دام و آبزیان بسیار بیشتر و ملموس‌تر است.

حوزه آبزیان به‌شدت فناوری‌پذیر است

او در ادامه سخنانش به سومین ویژگی این حوزه اشاره کرد و گفت: ما در این حوزه ظرفیت آن را داریم که به‌راحتی به خودکفایی و پایداری دست پیدا کنیم. این موضوع از نظر راهبردی برای کشور بسیار اهمیت دارد؛ چه در تولید گوشت سفید، چه تخم‌مرغ و چه در زمینه محصولات شیلاتی و آبزی. در سال‌های اخیر حتی در برخی موارد موفق به صادرات نیز شده‌ایم.

جوادی همچنین یادآور شد: حوزه آبزیان به‌شدت فناوری‌پذیر است. تولیدکنندگان فعال در این بخش یا خود دانش تخصصی دارند یا به‌دنبال جذب آن هستند. آن‌ها در نمایشگاه‌ها و عرصه‌های عرضه فناوری حضوری فعال دارند و به‌سرعت در انتقال دانش و فناوری عمل می‌کنند. این ویژگی موجب می‌شود نوآوری و فناوری، نسبت به دیگر بخش‌های کشاورزی، آسان‌تر در این حوزه نفوذ کند و جای خود را باز کند.

حمایت از طرح های برگزیده در رویداد اینوفارم 

دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان غذا و کشاورزی در جمع‌بندی سخنان خود تصریح کرد: اگرچه در این دوره، دکتر قانعی محوریت برگزاری این رویداد را بر عهده دارند و ما در مقام همراه و پشتیبان در کنار ایشان هستیم، اما ستاد غذا و کشاورزی نیز خود را متعهد می‌داند که بدون هیچ‌گونه منتی در این رویداد مشارکت و حمایت کند. بخش قابل توجهی از برنامه‌های سال ۱۴۰۴ که به تصویب معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری رسیده و به ما ابلاغ شده است، دقیقاً مربوط به همین حوزه است. بنابراین، ما متعهدیم از هر طرح برگزیده در این رویداد، و هرگونه حمایت موردنیاز پس از همایش، به‌طور کامل پشتیبانی به عمل آوریم.

محمدموافق قدیری، رئیس هیئت‌مدیره انجمن صنایع خوراک دام، طیور و آبزیان ایران، در نشست خبری نخستین رویداد نوآوری «اینوفارم»، با اشاره به تجربه‌ای از سفر به اتریش گفت: در بازدید از یکی از شرکت‌های بزرگ دانش‌بنیان این کشور که بعدها توسط یک شرکت آمریکایی خریداری شد و در حوزه تولید «توکسین بایندر» فعال بود، نکته‌ای از صدر اعظم اتریش شنیدم که همیشه در ذهنم مانده است. او گفت: «افتخار اتریش این است که علم صادر می‌کند و اقتصاد کشور را بر پایه صادرات دانش بنا کرده‌ایم». جالب است بدانید همین شرکت امروز به ایران نیز صادرات دارد و محصولاتش چنان برای تولیدکنندگان شیر، گوشت و تخم‌مرغ ما جذاب است که مشتریان ایرانی، یک سال پیش از تحویل، هزینه آن را پرداخت می‌کنند.

ضرورت حمایت واقعی حاکمیت از محققان و دانشمندان داخلی

قدیری ادامه داد: یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که باید به آن توجه جدی شود، حمایت واقعی حاکمیت از محققان و دانشمندان داخلی است. آن‌ها با ایده‌های نو و علمی می‌توانند صنعت دام، طیور و آبزیان کشور را در مسیر کاهش هزینه تمام‌شده، افزایش بهره‌وری، بهبود کیفیت محصولات و ارتقای سلامت جامعه پیش ببرند. اما این مسیر نیازمند حمایت جدی و عملیاتی از سوی دولت و نهادهای بالادستی است.

وی با اشاره به مشکلات ساختاری این صنعت افزود: طی دهه‌ها، یارانه‌های غیرهدفمند به بخش دام و طیور پرداخت شده که نتیجه آن کاهش انگیزه تولیدکنندگان برای نوآوری بوده است. سیاست‌گذاران هم عمدتاً تمرکزشان را روی نحوه توزیع این یارانه‌ها گذاشته‌اند؛ چه به شکل ارز دولتی، چه معافیت مالیاتی یا تسهیلات بانکی. این در حالی است که این بخش بیش از ۵۰ درصد تولید ناخالص داخلی کشاورزی کشور را به خود اختصاص داده و سزاوار توجهی جدی‌تر در حوزه فناوری و دانش‌بنیان است.

او در ادامه تأکید کرد: اگر می‌خواهیم در قالب رویدادهایی مانند «اینوفارم» شاهد سرمایه‌گذاری پایدار باشیم، ابتدا باید جذابیت لازم را برای فعالان اقتصادی فراهم کنیم. اکنون بیش از ۴۰ هزار واحد صنعتی دارای مجوز فعالیت در صنعت دام و طیور داریم، اما به دلیل همین ساختار حمایتی معیوب، سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوآورانه توجیه اقتصادی ندارد. شرکت‌های دانش‌بنیان نیز در این بازار مزیت رقابتی روشنی ندارند.

قدیری اظهار داشت: سیاست‌گذاران و نمایندگان مجلس باید وارد عمل شوند تا تولیدکنندگان دانش‌بنیان در این صنعت انگیزه رشد و توسعه داشته باشند. وزارت جهاد کشاورزی نیز به‌عنوان متولی اصلی، باید نقش راهبردی‌تری در هدایت سرمایه به سمت فناوری ایفا کند.

مهاجرت ایده‌ها به خارج کشور؛ زنگ خطری جدی

قدیری با ابراز نگرانی از روند خروج ایده‌های علمی از کشور گفت: متأسفانه بسیاری از پژوهشگران و نخبگان داخلی ایده‌های خود را به شرکت‌های خارجی می‌فروشند. این یعنی ما نه‌تنها منابع انسانی، بلکه ایده‌ها و نوآوری‌هایمان را نیز از دست می‌دهیم. بیشتر این محققان مایل‌اند پروژه‌هایشان را در داخل کشور اجرا کنند، اما به دلیل بی‌توجهی یا نبود حمایت کافی، ناچار می‌شوند به سمت شرکت‌های خارجی بروند. این خلأ باید از سوی ما پر شود و واقعیت آن است که در سال‌های اخیر در این زمینه کم‌کاری شده است.

او از رسانه‌ها خواست تا با پرداختن به چالش‌های این حوزه، اهمیت صنعت دام و طیور را بیشتر برجسته کنند؛ صنعتی که مستقیماً با امنیت غذایی، سلامت مردم و رشد جمعیت کشور در ارتباط است.

مرکز نوآوری خوراک آبزیان به زودی افتتاح می‌شود

قدیری در بخش پایانی سخنان خود از راه‌اندازی قریب‌الوقوع «مرکز نوآوری خوراک آبزیان» خبر داد. این مرکز با همکاری «پژوهشکده تکنولوژی» راه‌اندازی خواهد شد و به گفته او، می‌تواند بازتاب گسترده‌ای در منطقه خاورمیانه داشته باشد.

او توضیح داد: این مرکز با هدف حمایت از ایده‌های نوآورانه در زنجیره تولید محصولات پروتئینی راه‌اندازی می‌شود و تمرکز آن بر کاهش هزینه‌ها، ارتقای کیفیت تولیدات و خلق ارزش افزوده از طریق حمایت از نوآوران، سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان داخلی است. امیدواریم این گام، نقطه شروعی برای حرکت جدی‌تر صنعت دام، طیور و آبزیان کشور به‌سوی آینده‌ای فناورانه باشد.