دستاوردها و شکست‌های اولین «المپیک ربات‌ها»

نیسان آینه تمام‌نمای افول صنعت ژاپن شد

به گزارش ویکی تک پلاس،  کارخانه اوپاما (Oppama) نیسان موتور در سال ۱۹۶۱ افتتاح شد و زمانی ارزش زیادی در مسیر تبدیل شدن ژاپن به یک قدرت تولیدی بود اما امروزه، این کارخانه نمایانگر خطرهای ناشی از عدم موفقیت در صنعتی است که به سرعت تغییر می‌کند.

این کارخانه واقع در  ۴۸ کیلومتری جنوب توکیو، قرار است تا مارس ۲۰۲۸ تعطیل شود. این تعطیلی، بخشی از تجدید ساختار گسترده نیسان پس از رکود فروش است که بدترین بحران مالی را از زمان نجات این خودروساز از ورشکستگی قریب‌الوقوع توسط رنو در ۲۵ سال پیش، رقم زد.

برندهای قدیمی ژاپنی که زمانی مترادف با فناوری پیشرفته بودند، برای سازگاری با سلیقه‌های در حال تغییر مصرف‌کنندگان، چندان موفق عمل نکردند و سهم بازار را به امثال «تسلا» و موجی از شرکت‌های نوپای چینی به رهبری بی‌وای‌دی واگذار کرده‌اند. این بدان معناست که هر اتفاقی برای کارخانه اوپاما و هزاران ساکن محلی وابسته به آن بیافتد، به عنوان هشداری برای تولیدکنندگان ژاپنی خواهد بود.

همچنین این دوران جدیدی برای اقتصاد ژاپن تحت تاثیر موجی از ورشکستگی‌ها در میان شرکت‌های کوچک و متوسط در صنایع مختلف است.

در سال ۲۰۰۷ و زمانی که نیسان تولید ۱۵ میلیون خودرو را اعلام کرد، اوپاما هنوز هفت مدل مختلف تولید می‌کرد. این شهر در سال ۲۰۱۰، با عرضه لیف، اولین خودروی تمام برقی تولید انبوه جهان که قرار بود این خودروساز را به یک رهبر جهانی در نوآوری تبدیل کند، جان تازه‌ای گرفت، اما تولید لیف در سال ۲۰۱۳ به آمریکا و انگلیس منتقل شد. اکنون، اوپاما فقط دو مدل هاچ‌بک جمع‌ و جور «نوت» و «آئورا» را تولید می‌کند.

خودروهای «تسلا»، لیف را به عنوان پرفروش‌ترین خودروی برقی در تاریخ از میدان به در کردند، اما این چینی‌ها هستند که به عنوان یک ابرقدرت در صنعت ظاهر شده‌اند و مدل‌های شیک و پیشرفته‌ای را با قیمت‌های متنوع ارائه می‌دهند. خط تولید تمام برقی محدود نیسان توسط ساکورا، آریا و لیف هدایت می‌شود که به امید افزایش فروش، بازسازی می‌شود.

ریشه اصلی مشکلات نیسان، عدم وجود خودروهای پرفروش، است، اگرچه اسپینوزا، مدیرارشد برنامه‌ریزی نیسان، گفته است: پس از تعطیلی کارخانه اوپاما، هیچ برنامه‌ای برای ادغام بیشتر در ژاپن وجود ندارد.

بر اساس گزارش بلومبرگ، «ساتورو شینوزوک»، تحلیلگر اندیشکده «تِیکوکو دِیتابَنک»، گفت: احتمالا ادغام‌های بیشتری تحت تاثیر رشد شرکت‌هایی که در زمینه خودروهای برقی، رانندگی خودکار و موتورهای با راندمان بالا تخصص دارند در راه است و دیگران به دنبال دستیابی به این تخصص از طریق ادغام و خرید هستند.

رقابت خودروسازان چینی و هندی برای ورود به ثروتمندترین کشور آفریقا

به گزارش ویکی تک پلاس،  این موج فعالیت‌ها، نشان‌دهنده شتاب رو به رشد در بخش خودروسازی آفریقا است، زیرا تولیدکنندگان در بحبوحه تغییر پویایی تجارت جهانی، به دنبال تسخیر بازارهای جدید هستند.

این تحول در حالی رخ می‌دهد که روابط پرتنش آفریقای جنوبی با آمریکا، ادامه دارد. آفریقای جنوبی با تسریع تلاش‌ها برای تنوع‌بخشی به مشارکت‌هایش، به بازیگران آسیایی و بازارهای نوظهور روی آورده تا وابستگی‌اش را به واشنگتن، کاهش دهد. این اقدامات، نفوذ روزافزون این کشور در بخش خودروسازی آفریقا و نقش استراتژیک آن در پویایی تجارت کشورهای عضو بریکس را برجسته می‌کند.

«لیپ‌موتور»، «ال دی وی» (LDV) و «تاتاموتورز» (Tata Motors)، به دنبال گسترش فعالیتشان در آفریقا هستند.

«لیپ‌موتور» برای ورود به بازار آفریقای جنوبی در سپتامبر ۲۰۲۵ آماده می‌شود که برای این خودروساز تحت حمایت شرکت استلانتیس، نقطه عطفی مهم محسوب می‌شود. این شرکت، خودروی برقی «سی ۱۰» (C۱۰) را در نمایندگی‌های منتخب استلانتیس رونمایی خواهد کرد و پیش‌بینی می‌شود که مدل‌های بیشتری نیز سال میلادی آینده عرضه خواهند شد.

استلانتیس، دومین خودروساز بزرگ اروپا، ۲۰ درصد از سهام «لیپ‌موتور» را در اختیار دارد و زیرساخت‌های فروش تثبیت‌شده‌ آن را برای حمایت از عرضه‌ی منطقه‌ای این برند فراهم خواهد کرد.

«سی ۱۰» پس از اولین حضور موفق «لیپ‌موتور» در کشور موریس در آفریقا، با گزارش رکوردشکن تحویل ۴۸ هزار و ۶ دستگاه خودرو در ژوئن، دومین ماه متوالی رکورد فروش خود را ثبت کرد.

«لیپ‌موتور» با تمرکز بر خودروهای برقی، تقاضای رو به رشد آفریقای جنوبی برای حمل ونقل پایدار را برآورده خواهد کرد.

«مایک ویتفیلد»، مدیر عامل استلانتیس در آفریقای جنوبی، اظهار کرد: آفریقای جنوبی، ترکیب مناسبی از زیرساخت‌ها، تقاضای مصرف‌کننده و اتصال منطقه‌ای را برای رشد پذیرش خودروهای برقی ارائه می‌دهد. در همین حال، «ال دی وی»، یکی از برندهای زیرمجموعه شرکت سایک موتور چین، برای رونمایی از خودرو جدید «ترون ۹» (Terron ۹) خود آماده می‌شود.

«ال دی وی»، از زمان اولین حضورش در آفریقای جنوبی در سال گذشته، عمدتا بر روی مدل سایز متوسط «تی ۶۰» (T۶۰) تمرکز داشته است. «بوان نل»، مدیرعامل «ال دی وی» آفریقای جنوبی، «ترون ۹» را به عنوان خودروی پرچمدار این برند برای بازار توصیف کرد. او گفت: ما برای عرضه «ترون ۹» در پایان ماه اوت آماده می‌شویم و با یک پیش‌نمایش اختصاصی شروع می‌کنیم. شرکت «تاتا موتورز» هند نیز بازگشتی استراتژیک به بازار خودروهای سواری آفریقای جنوبی دارد و شاسی بلندها، کراس‌اوورها و هاچ‌بک‌ها را هدف قرار داده است.

طبق گزارش کارمگ، «تاتا موتورز»، صادرات خودرو به بازار آفریقا را در سال‌های ۲۰۱۸-۲۰۱۷ متوقف کرده بود، اما اکنون با شرکت «موتوس هلدینگ ال‌تی‌دی» در آفریقای جنوبی، برای توزیع خودروهایش همکاری می‌کند. این شرکت قصد دارد در ۱۹ اوت ۲۰۲۵، یک رویداد رونمایی برگزار کند که در آن بر فروش و ایجاد ارزش محلی، از جمله اشتغال در بخش خدمات، توزیع قطعات و آموزش تکنسین‌ها، تاکید خواهد شد.

«یاش خاندلوال»، رئیس بخش تجارت بین‌الملل «تاتا موتورز» در حوزه خودروهای سواری، گفت: آفریقای جنوبی بازار مهمی در مسیر توسعه جهانی ماست.

تلاقی این رونمایی‌ها، نقش رو به رشد آفریقای جنوبی را به عنوان قطب خودروسازی و خودروهای برقی آفریقا که با مشارکت کشورهای بریکس با چین و هند، تقویت شده است، برجسته می‌کند.

شبکه‌های نمایندگی مستقر در این کشور، قابلیت‌های تولیدی و پایگاه مصرف‌کنندگان، آن را به سکوی پرتابی برای خودروهای انرژی نو و خودروهای بازار انبوه در سراسر قاره تبدیل کرده است.

تحلیلگران بر این باورند که نفوذ آفریقای جنوبی در تجارت خودرو، فقط با افزایش تولیدکنندگان مستقر در کشورهای بریکس به عنوان دروازه‌ای به بازارهای کشورهای جنوب صحرای آفریقا، افزایش خواهد یافت.

بر اساس گزارش بیزینس اینسایدر، با گسترش حضور شرکت‌های «لیپ‌موتور»، «ال دی وی» و «تاتاموتورز» آفریقای جنوبی، خود را به عنوان «سیلیکون‌ولی خودروهای آفریقایی» معرفی و زمینه را برای افزایش رقابت منطقه‌ای، انتقال فناوری و فرصت‌های شغلی فراهم می‌کند.

طلای جهانی چشم انتظار ماند

به گزارش ویکی تک پلاس، بهای هر اونس طلا برای تحویل فوری در معاملات روز جاری، با ۰.۱ درصد افزایش، به ۳۳۴۰ دلار و ۷۱ سنت رسید. هر اونس طلا در بازار معاملات آتی آمریکا برای تحویل در دسامبر با ۰.۱ درصد افزایش، ۳۳۸۵ دلار و ۷۰ سنت معامله شد.

شاخص دلار آمریکا اندکی کاهش یافت و طلا را که به این ارز قیمت‌گذاری می‌شود، برای خریداران خارجی ارزان‌تر کرد و بازده اوراق خزانه ۱۰ ساله آمریکا نزدیک به بالاترین حد دو هفته گذشته قرار گرفت.

سرمایه‌گذاران همچنین برای کسب سرنخ‌های بیشتر در مورد مسیرهای کاهش نرخ بهره، منتظر سمپوزیوم سالانه بانک مرکزی آمریکا در جکسون هول وایومینگ، هستند.

بر اساس گزارش رویترز، هفته گذشته، داده‌های قیمت مصرف‌کننده و عمده‌فروشی، سیگنال‌های متفاوتی در مورد تاثیر اقتصادی تعرفه‌های واردات ترامپ ارسال کردند. اقتصاددانان در نظرسنجی رویترز پیش‌بینی کردند که فدرال رزرو در سپتامبر، اولین کاهش نرخ بهره در سال میلادی جاری را اعلام کند و با افزایش نگرانی‌ها در مورد اقتصاد آمریکا، احتمالا دومین کاهش نرخ بهره را تا پایان سال ۲۰۲۵ انجام خواهد داد.

طلا که بازده ندارد و در دوره‌های عدم قطعیت به عنوان دارایی امن در نظر گرفته می‌شود، در محیط‌های با نرخ بهره پایین، عملکرد خوبی دارد.

در بازار سایر فلزات ارزشمند، بهای هر اونس نقره با ۰.۲ درصد افزایش، به ۳۸ دلار و هفت سنت رسید. بهای هر اونس پلاتین ۰.۳ درصد افزایش یافت و به ۱۳۳۹ دلار و ۳۰ سنت رسید و هر اونس پالادیوم با ۰.۸ درصد افزایش، ۱۱۲۱ دلار معامله شد.

ارقام مصرف آب، برق و گاز صنعت فولاد با واقعیت فاصله دارد

به گزارش ویکی تک پلاس،  بهرام سبحانی بعد از ظهر امروز (یکشنبه) در نشست خبری این انجمن،  با یادآوری شایعاتی درباره مصرف برق، گاز و آب توسط فولادسازان، اظهار کرد: برخی افراد، آگاهانه یا ناآگاهانه، صنعت فولاد را به مصرف بیش از حد منابع متهم می‌کنند. ادعاهایی مطرح می‌شود که گویی فولاد باعث کمبود برق و گاز در کشور است، بدون آنکه ارقام واقعی با واقعیت مطابقت داشته باشد.

رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران نمونه‌هایی از اطلاعات غلط منتشر شده را ذکر کرد و گفت: بطور مثال برخی می‌گویند تولید فولاد نیازمند مصرف میلیاردها دلار یارانه است یا برای هر تن فولاد اقیانوسی از آب لازم است. در حالی که این اعداد و ارقام برای عموم مردم ناشناخته و اغلب نادرست است.

وی ضمن اشاره به میزان واقعی مصرف منابع، خاطرنشان کرد: کل صنعت فولاد کشور روزانه تنها حدود ۴۰ میلیون متر مکعب گاز مصرف می‌کند که کمتر از پنج درصد از کل شبکه گاز کشور است. همچنین مصرف برق برای تولید فولاد در محدوده ۶۰۰۰ مگاوات قرار دارد.

این فعال صنعت فولاد کشور ضمن بیان اهمیت اقتصادی صنعت فولاد، تصریح کرد: این صنعت سهم قابل توجهی در اشتغال، تولید داخلی و صادرات غیرنفتی دارد. برای تولید یک میلیون تن فولاد، نزدیک سه میلیون تن سنگ‌آهن استخراج و فرآوری می‌شود، فرآیندی که در نهایت علاوه بر اشتغال‌زایی، به ارزآوری برای کشور نیز منجر می‌شود.

سبحانی خاطرنشان کرد که تمرکز رسانه‌ها باید بیشتر بر اعداد و ارقام واقعی عملکرد صنعت فولاد باشد تا دیدگاه‌های نادرست و نیمه‌خالی لیوان درباره مصرف آب، برق و گاز اصلاح شود.

صنعت فولاد در مصرف آب بهینه عمل می‌کند؛ اما چالش اصلی برق و گاز است

سبحانی با ذکر نمونه‌ای از مجتمع فولاد مبارکه، خاطرنشان کرد: در فولاد مبارکه حدود ۱۰ میلیون تن فولاد در سال تولید می‌شود و میزان مصرف آب در این مجموعه به‌طور میانگین کمتر از دو مترمکعب برای هر تن است. در عین حال، همه آبی که در فرآیند تولید به‌کار می‌رود، تصفیه و رسوب‌گیری شده و مجدداً به چرخه بازمی‌گردد.

رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تشریح کرد: صنعت فولاد از دو نوع آب استفاده می‌کند؛ یکی سیستم بسته که همانند آب در موتور خودرو عمل می‌کند و تنها وظیفه خنک‌کاری دارد و مصرف واقعی در آن وجود ندارد؛ و دیگری آبی که برای خنک‌کاری خطوط تولید به‌کار می‌رود، مانند بخش نورد گرم که طی فرآیند تولید، حجم زیادی آب روی قطعات فولادی ریخته می‌شود، اما این آب نیز در کانال‌ها جمع‌آوری، در برج‌های خنک‌کننده خنک‌سازی و دوباره به چرخه تولید بازگردانده می‌شود. تنها میزان ناچیزی از آب به‌صورت بخار از دست می‌رود و در مجموع مصرف فولادسازان به دلیل بحران آب و هزینه‌های بالای تأمین آن، به‌شدت بهینه‌سازی شده است.

این فعال صنعت فولاد کشور در ادامه به برخی اظهارنظرها درباره مصرف بالای انرژی در صنعت فولاد واکنش نشان داد و گفت: گاهی برخی استادان دانشگاه یا مسئولان بدون درک صحیح از فرآیندها، فولاد را به‌عنوان مقصر اصلی مصرف آب و انرژی معرفی می‌کنند، در حالی‌که واقعیت متفاوت است. دولت هم تصور می‌کند که این صنعت سود بالایی دارد و می‌تواند افزایش قیمت برق و گاز را تحمل کند، در حالی‌که هزینه انرژی در حال حاضر بسیار بیشتر از مواد اولیه مانند سنگ‌آهن است.

سبحانی همچنین به موضوع تأمین مالی فولادسازان اشاره کرد و افزود: علاوه بر هزینه‌های انرژی، صنعت فولاد با بهره‌های سنگین بانکی مواجه است. اکنون وام‌های ارزی با نرخ بهره ۱۰ درصد ارائه می‌شوند و علاوه بر آن، نوسان نرخ ارز فشار مضاعفی بر تولیدکنندگان وارد کرده است. در بخش ریالی نیز نرخ بهره تسهیلات بالای ۳۰ درصد است که هزینه‌های تولید را سنگین‌تر می‌کند.

وی چالش برق در زنجیره فولاد را چالش جدی صنعت دانسته و تصریح کرد: از ۶۰۰۰ مگاوات برق موردنیاز این زنجیره، حدود ۴۰۰۰ مگاوات توسط نیروگاه‌های اختصاصی واحدهای تولیدی تامین می‌شود. با این حال، به دلیل کمبود برق در کشور، حتی برای نیروگاه‌های خودتأمین نیز محدودیت گذاشته‌اند و بخشی از برق تولیدی به جای استفاده در واحدها، به شبکه سراسری اختصاص یافته است. این موضوع باعث شده فولادسازان علاوه بر سرمایه‌گذاری در نیروگاه، با قطعی‌ها و محدودیت‌های متعدد هم روبه‌رو شوند.

سبحانی تاکید کرد: برای رفع ناترازی برق باید توازنی میان مصرف خانگی و صنعتی برقرار شود. اگر قرار باشد کارخانه‌ای نیروگاه بسازد، منطقی است که برق تولیدی آن به مصرف همان واحد اختصاص یابد؛ در غیر این صورت انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری صنایع در احداث نیروگاه باقی نخواهد ماند.

صنعت فولاد و چالش‌های پیش‌رو

سید رسول خلیفه‌سلطانی- دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران- در صحبت‌های خود در این نشست، به تبیین وضعیت فعلی صنعت فولاد کشور و چالش‌های پیش‌روی این بخش پرداخت و تاکید کرد: موضوع ناترازی در حوزه‌های مختلف تولید فولاد، صرفاً یک مسئله صنعتی نیست بلکه یک موضوع ملی است که باید با رویکردی عمیق و مسئولانه مورد توجه قرار گیرد.

وی ضمن اشاره به شرایط جاری صنعت فولاد اظهار کرد: زمانی در زنجیره فولاد حدود ۳۰ درصد ظرفیت بلااستفاده باقی می‌ماند که به معنای تحمیل مستقیم هزینه به تولیدکنندگان است. این هزینه‌ها گاه به مراتب بیشتر از ۱۰۰ دلار برای هر تن برآورد می‌شود و فشار مضاعفی بر بخش تولید وارد می‌کند.

خلیفه‌سلطانی با تاکید بر لزوم توجه به تحلیل‌های کارشناسی و استفاده از دیدگاه‌های مختلف، خاطرنشان کرد: انجمن فولاد آمادگی دارد تمامی اسناد و تحلیل‌های موجود را در اختیار کارشناسان و ذی‌نفعان قرار دهد تا به صورت موشکافانه بررسی شوند. هرگونه نقد و پیشنهاد می‌تواند به اصلاح و تکمیل سیاست‌ها کمک کند. این مسائل صرفاً دغدغه صنعت فولاد نیست، بلکه یک مسئله ملی است که همه باید نسبت به آن احساس مسئولیت کنند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع مصرف و تولید منابع حیاتی همچون آب، برق و گاز در صنعت فولاد اشاره کرد و افزود: برخلاف برخی تصورات، فولادسازان نه‌تنها مصرف‌کننده بلکه تولیدکننده آب نیز هستند؛ از طریق چرخه بازچرخانی آب، استفاده از پساب‌ها و همچنین شیرین‌سازی آب، بخشی از نیاز استان‌ها تأمین می‌شود. این موضوعات هزینه‌های سنگینی دارد و لازم است با نگاه دقیق‌تری مورد بررسی قرار گیرد. در حوزه برق و گاز نیز همین ضرورت وجود دارد و باید به‌صورت جامع به آنها پرداخته شود.

دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ضمن بررسی وضعیت رشد تولید در این صنعت پرداخت و اظهار کرد: میانگین رشد تولید فولاد در کشور طی سال‌های اخیر حدود ۵.۷ درصد بوده و حتی در برخی سال‌ها به ۷ درصد هم رسیده است. اما در شرایط فعلی، رشد واقعی به ۰.۷ درصد کاهش یافته و این رقم عملاً نشان‌دهنده نبود رشد و حتی افت چهار تا پنج درصدی در مقایسه با روند گذشته است.

این مقام مسئول ضمن اشاره به راه‌اندازی واحدهای جدید تولید فولاد طی سال گذشته و امسال خاطرنشان کرد: ورود این واحدها به مدار تولید، بخشی از آمار رشد را تشکیل می‌دهد؛ اما از آنجا که این موضوع در چارچوب طبیعی منحنی یادگیری واحدهای تازه‌تأسیس قرار می‌گیرد، نمی‌توان آن را به‌عنوان رشد واقعی صنعت در نظر گرفت.

خلیفه‌سلطانی تصریح کرد: صنعت فولاد کشور برای عبور از شرایط فعلی نیازمند همگرایی همه بخش‌ها و همراهی ملی است تا بتواند نقش مؤثر خود را در اقتصاد کشور ایفا کند.

صنعت فولاد متهم بی‌گناه در بحران آب/ هشدار درباره کاهش سودآوری و تهدید اشتغال

در ادامه این نشست، احسان دشتیانه- عضو هیأت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران- در تشریح وضعیت مصرف آب و چالش‌های اقتصادی صنعت فولاد کشور، اظهار کرد: سهم صنعت از کل مصرف آب کشور تنها ۳.۳ درصد است، در حالی‌که حدود هشت درصد آب در بخش شرب خانگی مصرف می‌شود و بخش عمده باقی‌مانده، بدون بازدهی لازم، در کشاورزی هدر می‌رود.

وی با بیان اینکه ایران سالانه ۱۰۰ میلیارد مترمکعب آب مصرف می‌کند، در حالی‌که حدود ۴۰۰ میلیارد مترمکعب ناشی از بارش‌هاست، افزود: اگر کشاورزی ما صنعتی و کارآمد بود، شرایط به‌گونه‌ای متفاوت رقم می‌خورد. نمونه روشن آن صنعت فولاد مبارکه است که با وجود افزایش ظرفیت تولید از یک میلیون تن به هفت میلیون تن، میزان مصرف آب خود را افزایش نداده است. این نشان می‌دهد صنعتی که مصرف خود را بهینه کرده، امروز متهم جلوه داده می‌شود، اما بخشی از اقتصاد کشور که به‌صورت سنتی و اشتباه عمل می‌کند، همچنان ادامه‌دهنده روند پرهزینه و پرمصرف است.

مدیرعامل صبا فولاد خلیج فارس ضمن انتقاد از الگوی کشت در کشور، تصریح کرد: در مناطق کم‌آب مانند اصفهان و دیگر استان‌ها، برنج و هندوانه کشت می‌شود؛ محصولاتی که مصرف آب بالایی دارند. تنها میزان آب مصرفی برای یونجه، معادل کل مصرف بخش صنعت فولاد است که رقمی نزدیک به ۹ میلیارد مترمکعب برآورد می‌شود. این در حالی است که مصرف آب برنج در ایران بیش از ۶ برابر متوسط جهانی است. در واقع اشتباه روی اشتباه تکرار می‌شود و دلیل اصلی آن نیز این است که نمی‌خواهیم با مردم صادقانه سخن بگوییم و ترجیح می‌دهیم صنعت را به‌عنوان متهم اصلی معرفی کنیم.

وی ضمن اشاره به وضعیت اقتصادی صنعت فولاد تاکید کرد: حاشیه سود شرکت‌های فولادی به‌شدت کاهش یافته است. بررسی‌ها نشان می‌دهد سود متوسط این صنعت که در گذشته حدود ۴۰ تا ۶۵ درصد بود، در حال حاضر به‌طور قابل توجهی افت کرده است؛ آن هم بدون در نظر گرفتن اثر تورم. حتی در سه‌ماهه نخست سال گذشته نسبت به سه‌ماهه‌های بعدی، روند سودآوری افزایشی بود، اما اکنون جهت‌گیری نزولی شده است. مقایسه سه‌ماهه اخیر با مدت مشابه سال قبل نیز نشان می‌دهد که شرایط در نیمه دوم سال احتمالاً بدتر خواهد شد.

دشتیانه این وضعیت را «آلارم جدی و زنگ خطر» توصیف کرد و هشدار داد: چنانچه مسئولان هرچه سریع‌تر تصمیمی کلان و استراتژیک اتخاذ نکنند، صنایع کشور در معرض نابودی قرار خواهند گرفت. چنین اتفاقی به معنای از دست دادن بخش غیرنفتی اقتصاد و از بین رفتن اشتغال هزاران نفر خواهد بود؛ موضوعی که نگرانی‌های جدی به‌همراه دارد.

تفاهم‌نامه همکاری سازمان توسعه تجارت و اصناف ایران امضا شد

رشد ۴ درصدی تولید در تیرماه؛ رکود صنعت همچنان ادامه دارد